Wat rassendiscriminatie en een beetje vreemdelingenhaat...

Mijn moeder is een donkere Antilliaanse met zowel donkere voorouders als blanke. Het woord zwarte dus ook het woord neger was streng verboden thuis want je sprak ook niet van witte. De donkere voorouders waren zowel uit Afrika afkomstige creolen -dus voormalige slaven- als inheemse indianen (wat ook een vreemd woord is zoals een ieder wel weet) en haar blanke voorouders waren nazaten van naar verluidt uit Spanje weggestuurde dronkaards en tevens Joden. Mijn vader is een blanke met Duitse voorouders. Die genen plakken in mijn cellen zonder problemen aan elkaar. 
Mijn moeder noemde hindoestanen koelies, indianen slapjanussen die de blanken niet genoeg weerstand konden bieden, met een donkere moest ik later niet wagen thuis te komen en ze haatte 'die blanken' vanwege hun onderdrukking wereldwijd. En sja, dus een dergelijke relatie, waar ik het produkt van was...ahem. De jodenster van Surinaams goud die ik van een Surinaamse tante kreeg mocht ik niet dragen. 
Ik gaf later les op een school waar de leerlingen nogal 'kortzichtig' waren. Toen ze zich ooit in de les tot mij wendden en op mijn begrip rekenden, omdat ze het erover hadden dat 'ze' terug moesten naar hun eigen land, die vreemdelingen in hun streek, genoot ik van de gelegenheid die ze mij boden. De verbazing in hun ogen toen ik zei: 'Je zegt dit tegen mij? Maar mijn grootouders zijn negers!' Bluf en expres nu wèl dat verboden woord. 'Dat is wat anders. We hebben ervoor gewerkt, dit opgebouwd' mompelde de leerling. 'Oh ja? Ik kan je verzekeren dat ook jouw voorouders allerlei landen binnengingen. Precies om wat je deze nieuwe bewoners in ons land kwalijk neemt. Er was iets wat ze konden gebruiken, ter verbetering van hun leven. En zij gingen ongevraagd het nieuwe land binnen en namen gewoon alles zonder vragen en vaak met geweld mee. By the way, je over-over-over-over-over-over-etc.grootouders woonden ook niet hier....iedereen komt namelijk ergens anders vandaan. De mensheid is alsmaar onderweg. Op zoek naar een beter bestaan, wat dat dan ook moge betekenen. Zo verloopt de geschiedenis namelijk. Niets op aarde is van iemand. Maar delen blijkt moeilijk. En een andere huiskleur is in het begin vreemd. Dat vonden alle donkere mensen ook toen ze blanken zagen. En het went maar niet?'

Uiteraard hielp dit niet echt. Volgens mij bleven ze zich afvragen hoe het kon dat ik zo blank was en aan hen les gaf. 'Maar ik dacht dat u een beetje Indonesisch was' probeerde er nog een. Zucht. 
Onbegonnen zaak? Het wordt tijd dat denken, omgangskunde en communiceren geïntegreerd worden in de andere vakken. En dan antropologie toevoegen aan aardrijkskunde. Dus hier ligt een opening voor het onderwijs. Want van de ouders kun je dat niet verwachten. Maar dat is dan weer míjn conclusie. Of hopen op groene buitenaardserikken. Oh wat zullen we dan allen vrienden zijn op aard! (?) 

Tammyra Molleon

Een Bil-Ha

Een Bil-Ha?

Op een dag begin december viel ik bijna van mijn fiets van verbazing. Dat gebeurt vaker, dat vallen, want het is zo’n hippe. Zo’n zware mat- zwarte, met dikke banden, wijd stuur en een mand voorop. Ik keerde aldus met moeite om naar het verbazingwekkende object en maakte daar bovenstaande foto van. Ik bedwong  me om niet de erbij behorende winkel in te kijken zodat ik ongehinderd onschuldig door kon fotograferen. (Het rare is dat de afbeelding daar onbekrast was en nu lijken er strepen overheen te lopen. Of draden voor gesponnen. Of rag voor geregen. Dat was in het echt dus niet.)

Het ging me om het eerste plaatje want ik heb nog nooit een blote-bips-korset gezien. Er kwamen een hoop vragen en vraagtekens in mij op. De hersenen maakten waarachtig een volledige ’turn en collaps’ en omgekeerd, omdat allerlei emoties en gedachtes door elkaar tuimelden. Ik vind het grappig, erg grappig. Maar dat is het eigenlijk toch ook  niet. 

In de betreffende winkel ben ik expres niet na gaan vragen  waarom dit kledingstuk bestaat. Verkoopmensen draaien vaak  hun verhaal af zonder de ontvanger van de boodschap goed in te schatten. Ze staan dan in de stand van een monoloog houden zonder in verbinding te zijn met degene tegen wie ze spreken. Met grote ogen die niemand zien. Tenminste, dat is wat ik vaak zie en ervaren heb. Het is veel leuker dus het verhaal achter het blote-bips-corset zelf te verzinnen. Met bij voorbaat excuses aan mensen die er een hebben en daar geheel achter staan, eh…in…

Is dit ook een BH en dan een Bil-Houder? Er zitten geen beugels onder dus het is geen bil-opduw-BH, dan is het dus wel een bil-onbloot-korset of een billen-bloot-laten-pakje. Zou het bij bepaalde aandoeningen of beperkingen gebruikt worden of is het voor feestelijkheden? Maar de kleur suggereert niks feestelijks. Meestal hebben vleeskleurige zaken die niet van vlees zijn een vleeskleur omdat het de suggestie geeft dat ‘het’ object, bijvoorbeeld de bh, het gehoorapparaat, de neusklem, een pleister, het pantykousje, er niet is. Of omdat het object van vleeskleur eigenlijk het daglicht niet kan verdragen. Een vleeskleurige bh heeft die kleur zodat je die niet onder je kleding ziet doorschemeren. Als dat gelukt is -dan moet de bh niet te strak zitten want anders zie je vetinkepingen zonder oorzaak, denk je, denkt men, omdat je geen bh ziet schemeren-  dan volgt meestal een desillusie aan het einde van de dag wanneer het uitkleden aan de orde is. Voor jezelf geen probleem. Kan jou wat schelen wat je aanhebt wanneer je jezelf uitkleedt. Tenminste, ik neem aan dat de meeste mensen, op een enkeling na,  niet voor zichzelf voor de spiegel een striptease weggeven voor het slapen gaan . Maar mocht er een ander bij zijn, bijvoorbeeld een geliefde, dan is snel duidelijk dat  je een dergelijk object door deze kleur juist héél snel ziet. Omdat het niet om aan te zien is. Bovendien, al zie je even niet zo meteen dat het een kledingstuk betreft, dan zou men in de snelle glimp toch wel kunnen waarnemen dat het om tepelloze tieten gaat. Maar dan heb ik het over de vleeskleurige bh. Die moet om deze verwarring te voorkomen dan ook een tepelloze uitvoering krijgen. Aha! Nu komen we wellicht dichter bij de oorzaak van het ontstaan van dit vleeskleurig-blote-billen-korset! Compensatie van onaantrekkelijkheid die bedoeld is ongezien te blijven! Maar dit kledingstuk, zou je dat nu onder een broek of gewoon onder een rokje dragen? Voor wie is het effect? Wordt je dat aanhebbend zelf erg blij en vermoedelijk heel zelfverzekerd of is het om een ander blij te maken? Is die ander dan een vrouw of een man? Bestaat zoiets ook voor mannen?

Dit me zo afvragend speelde het volgende fantasie-tafereel zich af in mijn hoofd. 

Vrouw kijkt ontevreden naar naakt lichaam. Zoals vrouwen dat heel vaak schijnen te doen. Wat erg jammer is maar wel begrijpelijk en daar kun je ook weer bladzijdes over volschrijven. Vrouw  focust zich op haar billen . Dan staat ze dus met de rug naar de spiegel en verrekt haar nek zo ongeveer, want de honderdtachtiggraden-overlook gaat nooit lukken, of ze heeft meerdere spiegels, zoals in paskamers, waardoor ze op haar gemak kan bekijken hoe anderen haar zien. Vrijwel zelden ontlokt dat een vrouw een goedkeurend hummetje of knikje of een blos van trots.

Ze trekt een conclusie:

1)  de billen zijn te klein/groot

2) de billen hangen

3) haar billen zijn altijd erg warm en zweterig  

4) ze is altijd in voor billenkoek.

En er zijn ook combi’s mogelijk, bijvoorbeeld klein en zweterig of wat slap maar billenkoek-graag  of groot en daarom vetafdrijvende billenkoek (toe)gewenst etc. In de laatste gevallen staat dit bord altijd buiten met sinterklaas natuurlijk. Dat was nu trouwens ook hoor. Meer opties weet ik even niet.

Wat de maatstaven zijn waardoor een vrouw haar conclusies trekt is per vrouw verschillend. Mijn ervaring is dat wanneer een vrouw over welk deel dan ook over haar lichaam klaagt, het geen enkele zin heeft dit te weerleggen. De vrouw in kwestie neemt je gerust jouw gebrek aan (haar ) smaak kwalijk en accepteert alleen dat je zwijgt of met begripvolle blik toekijkt naar het door haar aangewezen en af te wijzen onderdeel. Waarin gedrukt, geknepen of hardhandig aan getrokken of op geslagen wordt. ‘Vind mij ook lelijk en jezelf ook, please, en dan weerleg ík weer jóuw lelijkheid en daar gaan we er samen over bekvechten…’

Zijn er ook andere kleuren misschien? Ja hoor! Er bestaat ook een zwarte uitvoering. Wanneer de vleeskleur wordt ingewisseld, die een soort braafheid suggereert, komen er door de kleur zwart andere mogelijkheden bovendrijven. En bij de zwarte zitten er ineens lange kousen aan. Dit pakje mag dus wél gezien worden. dat behoeft verder geen uitleg.

En dan nu de vraag: Is dit er ook voor mannen? Jazeker! En voor wat voor mannen!

 

Wauw….Kijk die blik……Die houding van: 

‘Ik hou het niet meer en grijp je nu meteen!’ (In het bed in het revalidatiecentrum?) óf  

‘Wat zeg je me nou, komt de vijand eraan? Daar steek ik een stokje voor!’ óf

‘Begin nu niet weer over wanneer het litteken van mijn bierbuikoperatie genezen is, weet ik veel!’

Wat een vreemde dingen worden ons toch voorgespiegeld. Welke vrouw of man met zo’n figuur draagt nou dergelijke pakjes? Hoe denken de makers van dergelijke plaatjes over de doorsnee-mens, toch heel denigrerend? Iets als: ‘We laten rolmodellen zien in corrigerende kleding die gekocht gaat worden door wanhopige mensen die iets aan het figuur willen doen en door de rolmodellen die het showen denken sommige mensen dat hun figuur voortkomt uit dat wat ze aan hebben en dat is wat zij óók willen!’. (Terwijl de verzinners vergenoegd in de handen wrijven, vervolgens tevreden kloppen op hun uitdijende portemonnee)

Ooit zal het toch wel ophouden dat de ene mens de ander het geld uit de zakken lokt vanwege diens onoplettendheid of onwetendheid?

‘Maar de mensen willen het zelf!’ wordt hier vaak tegenin gebracht.

Nee. Dat is niet waar. Het is omdat veel mensen niet weten wat ze eigenlijk willen. Ze dènken iets te willen.

Er is één boodschap die overal doorheen sijpelt en die net als de marteling van de gestage drup op de schedel alsmaar in het brein blijft hameren: ‘Jij moet anders zijn’.

Maar wie ben je dan eigenlijk? Vele mensen zijn de lijn met de natuurlijke en sociale omgeving al kwijt en ook die met zichzelf. De wedloop om een ander te zijn.

Moet je dan tevreden zijn met dat wat je niet bevalt aan jezelf?

Nou, dat hoeft niet, maar een observatie vóór het trekken van al dan niet definitieve conclusies, laat staan het laten doen van ingrepen, is wel een weg naar het begrijpen van eigen diepere motieven en drijfveren. Anders blijf je maar willen voldoen aan bepaald beeld zonder te weten of het je eigen verlangen is.

Dan ren je onzeker en zenuwachtig en haastig door het leven in allerlei omstandigheden met attributen aan en om het lijf zonder te weten of ze nou meerwaarde hebben voor het uitdragen van je unieke persoonlijkheid.

Uitdragen suggereert actie. Maar dat hoeft niet. Doe niks en je doet het vanzelf. Eerst onderzoeken wat niksdoen is. Dat is niet, ik zit, eet, drink en denk maar raak. Dat is in ieder geval ook niet aan de ene kant van alles verhullen om ter compensatie aan de andere kant iets te benadrukken of te suggereren.

‘Je trekt schopt je benenverlengende hoge hakken uit, ontdoet je van je corrigerende pakje, gooit je bh-opvullers -ook wel kipfilés genoemd-aan de kant, wipt je donkergroene kattenogenlenzen uit, wast de pancake en rouge en lippenstift  van het gezicht, rukt de plakwimpers van de ogen, kamt de extra-strong-styling-mousse die de haarwortels voedt met mineralen uit het haar en checkt de schade aan afgebroken plaknagels, de sieraden gaan af en de anti-snurkbeugel gaat in.

Wedden dat er nooit een toeschouwer zal zijn die met bewondering naar wat overblijft kijkt en dan zegt:

 ‘Wat zag  jij er net goed uit zeg…’

Nee, dát is lekker!

Is dit nou een relaas tegen het versieren van zichzelf door de vrouw? Nee, zeker niet. Wel een roep om na te denken waarom je dat doet. Benadruk je je schoonheid of verhul en camoufleer je de ’oneffenheden’?

Wie wil je echt zijn, wil je écht zijn? Wórd dat dan, want dat ben je in de kiem. Daar krijg je hele mooie mensen en zeker  mooie vrouwen van! Die zijn mooi omdat ze weten hoe zij op hun mooist zijn. Daar praten ze niet meer over. Dat zijn ze gewoon.

Moderne mens met oerdieet?

Tegenwoordig zijn veel mensen de richting kwijt als het om eten gaat. Als het dan niet de Schijf van 5  is, die het Voedingsbureau in Nederland sinds 1953 als richtlijn gebruikt (Schijf van 5.nl, n.d.), wat dan? Sinds het krijgen van overgewicht in de westerse wereld een groot probleem aan het worden volgt het ene dieet het andere op. Nu ook het overgewicht wereldwijd overgaat in obesitas (BMI ≥30; Obesitasvereniging.nl, n.d.) lijken er op alle niveaus alarmbellen te gaan rinkelen. Van lokaal tot mondiaal worden beleidsprogramma’s geschreven om deze aandoening een halt toe te roepen. Want vele andere gezondheidsproblemen liggen op de loer wanneer overgewicht een feit is en dat zijn vooral de zogeheten welvaartsziekten.

De afweer die ontstaat als men zich uitspreekt over het ongezond gedrag is enorm, en zeker wanneer men over een ongezond voedingspatroon begint. Kom niet aan de voeding van de mens, of, zoals iemand  tegen mij verzuchtte: ‘Dat is het enige waar je nog lekker van kunt genieten terwijl je het óók nodig hebt, mag dat ook al niet meer?’ ‘Mag’, want men vindt dat er iets van anderen ‘moet’, namelijk veranderen van het eigen gedrag , daar valt een voedingspatroon immers ook onder. En dat doet een mens niet graag en zeker niet makkelijk.

Bij ons thuis werd er niet echt gezond gegeten. Dat wist ik vanaf ik een puber was omdat ik boeken en tijdschriften las waarin beauty-tips stonden, destijds belangrijk voor een puberend meisje dat ik was. Dit te constateren frustreerde mij enorm want sport was mijn grote interesse. Ik deed het veel en dat gezonde voeding daarbij hoorde werd mij duidelijk. Echter in dit bijstandsgezin waren witbrood met zoet beleg en groente uit blik het goedkoopst. De smaak kwam van de flinke schep jus. En hoewel ik het heerlijk vond, wist ik donders goed dat elk weekend patat eten niet best is ook al is deze zelf gemaakt. Van frustraties ga je eten, en zo ben ik dan een ervaringsdeskundige geworden: Het gewicht nam toe en het humeur daalde. Dit is bijgestuurd zodra ik zelf kon bepalen wat ik at en ik volg de ontwikkelingen nog steeds.

Een van de richtlijnen die men tegenwoordig regelmatig tegenkomt is ‘Eet niets wat je grootmoeder niet als voedsel zou herkennen’, onder andere gebruikt door  Pollan in zijn boek ‘Een pleidooi voor echt eten’(2010). Eten zoals het in de oertijd gewoon was is de basis van ‘Het Paleo-dieet ‘ ( Elisabeth Somer, 2002) evenals van ‘Oergezond met Oerdis’ (Hoenderbos & Severs., 2013). Bij het propageren van oervoeding of paleolithische voeding gaat men uit van het principe dat het menselijk lichaam niet is aangepast aan de in relatief korte tijd veranderde voedingsgewoonten. Dit is begonnen bij het  inruilen van jagen en verzamelen ten behoeve van het bedrijven van landbouw om aan het overgrote deel van het benodigde voedsel te komen. De oermens, weet men uit archeologische opgravingen at voornamelijk mager vlees en vis, groente en fruit, eieren en noten. Ook de huidige rawfood trend heeft een link daarmee, evenals de populariteit van de superfoods. Biologisch gezien is dit een recente verandering die onevenwichtige biologische aanpassingen tot gevolg heeft (Open Universiteit, 2013) waarvan we nu de wrange vruchten lijken te plukken.

Oervoeding heeft misschien iets, maar niet veel te maken met wat oma nog zou herkennen. Als het gaat om wat in potjes, zakjes en blikjes zit zou de bedoelde doorsnee-oma het misschien niet herkennen als voeding. Maar grote kans dat oma kiest voor aardappelen, vlees, zachtgekookte groenten en jus, en of dat nou echt gezond eten laat staan oervoeding genoemd kan worden is de vraag. Bovendien werd in oma’s tijd nog de wijsheid verkondigd dat suiker ‘goed was voor de spieren’!

En zo rollen momenteel allerlei nieuwe ‘voedingsdeskundigen’ en hun volgers met al dan niet wetenschappelijke onderbouwingen over elkaar heen. Wel of geen vis, vlees, granen, meelprodukten, gluten, suiker, zout, vet, zuivel en zo ja, welke dan?

Bij oervoeding hoort vlees en vis. Daar houden veganisten en uitgezonderd  vegetariërs die wel vis eten meestal niet van. Bij gebruik ervan wordt de biologische variant aangeraden, zodat zowel degene die begaan is met de dieren, als degene die genoeg heeft van de hormoonschandalen en andere kwesties in de bioindustrie toch met een gerust hart vlees kan eten. Granen (=zaden) zouden toch vroeger verzameld zijn door de verzamelaars maar daar is men bij dit dieet ook niet echt enthousiast over, tenzij het om oergranen gaat omdat daarvan de glycemische index  laag is. Die blijkt de vermoeidheidsdip na het eten te veroorzaken en voor de lekkere trek niet lang daarna te zorgen. (Reijnders, 2005). Bij deze granen is het dan wel opletten geblazen of ze wel biologisch zijn, anders eet men voeding die met bestrijdingsmiddelen is bespoten of opgekweekt met kunstmest of vanuit een bodem waar andere ongewenste stoffen in terecht zijn gekomen. Veel groente en fruit verorberen in ieder geval, mits biologisch gekweekt. Maar voedt dat dan genoeg?

Het gebruik van noten, zaden en peulvruchten komt hierin een eind tegemoet. Peulvruchten worden opgehemeld in het paleodieet (Somer, 2002) maar worden nauwelijks toegepast in de oerdis (Huising e.s., 2013). En wil je dan óók raw eten om zo veel mogelijk voedingsstoffen te behouden en beter te laten opnemen door het lichaam, dan dient men deze niet meer dan 47,8 graden te verwarmen (Ross en Virtue, 2009), wat overigens dan weer het eten van peulvruchten uitsluit. Om die reden adviseert men bij rawfood om die reden regelmatig eiwitrijke zeegroenten tot zich te nemen zoals spirulina en chlorella, die onder de zogeheten superfoods vallen -voedingsmiddelen met buitengewoon veel nutriënten- en ook (boeren)kool . Deze groenten bestaan voor 70% uit de gewenste eiwitten (Ross&Virtue, 2013).

Suiker lijkt volledig in de ban en de vervangers voor biet-en rietsuiker nemen daarom enorm toe. Men kan daarbij kiezen uit allerlei andere vaste of vloeibare al dan niet calorieloze varianten, waarbij men bij de calorieloze weer dient te letten op het al dan niet gechloreerd zijn ervan voor een witte kleur.  Zelfs van zout zijn er allerlei soorten te verkrijgen die beter zouden zijn dan het pak uit de gewone supermarkt. Als vervanger voor vlees en zuivel werden een tijd lang de soyaprodukten aangeprezen. Soya heeft evenals mais een slechte naam gekregen vanwege het vermoeden van gebruik van genetisch gemanipuleerde soya ondanks het feit dat het wel biologisch is en de producent de aantijging tegenspreekt. (Alpro.com, n.d.).

Wanneer men bewust en gezond wil eten wordt het de consument met al die nieuwe inzichten, aantijgingen, bewijzen en veronderstellingen niet makkelijk gemaakt. ‘Gewoon je gezonde verstand gebruiken’ of ‘Doen wat je gevoel je ingeeft’ is het advies dat om die reden vaak gegeven wordt. Een bijzonder advies, want wat gezond verstand is en wie dat heeft is volslagen onduidelijk. En op gevoel vertrouwen geeft geen richting zo lang  een gevoel ontbreekt, niet herkend wordt of er  mensen zijn alleen maar dènken dat ze ergens een gevoel over hebben.

Maar zo moeilijk is het toch niet echt. Logisch nadenken en ervan doordrongen zijn dat je het zelf mag en kunt bepalen. Schrap wat je niet wilt in je voedingspatroon, vervang onmisbare zaken voor iets waar je geen gewetenswroeging of gezondheidsproblemen van hoeft te verwachten en een nieuwe ‘oude’ voedingsstijl is geboren. Zo veel mogelijk  vers, rauw, biologisch, zonder dierenleed, vrij van chemicaliën en andere toevoegingen. Boodschappen doen en koken (al dan niet met gebruik van de droogoven) wordt dan heel eenvoudig. Wel even de smaakpapillen in de tong laten afkicken van zout, suiker, meel en vet, en wellicht dierlijke produkten. De herinnering  van het lijf aan die smaaksensaties blijft, maar de opbrengst is hoog: Fit, slank en een heldere geest. Wie wil dat nou niet! Leve het oergevoel!

Fredrix, E.W.H.M. (cursusteamleider). (2004). Gezondheid in perspectief. Biologie en gezondheid vanuit een evolutionair perpectief. Cursus. Heerlen: Open Universiteit.

Louis Bolk Instituut. Onderzoek oervoeding. Geraadpleegd 19 november 2013 op  http://www.louisbolk.org/nl/voeding-en-gezondheid/voeding/onderzoek-oervoeding

Obesitasvereniging. Heb ik overgewicht? Geraadpleegd 19 november 2013 op  http://www.obesitasvereniging.nl/overgewicht-obesitas?showall=&start=1

Oerdis. Boek: Oergezond met oerdis. Geraadpleegd 19 november 2013 op  http://www.oerdis.nl/meer-info/

Reijnders, L. (2005) Eetpatronen. De evolutie van ons eetgedrag. Amsterdam: Uitgeverij Van Gennip.

Somer, E. (2002) Het Paleodieet/Gezond en fit door te eten als in de steentijd. Baarn: Uitgeverij De Kern.

Van Raaij, B. (2011). Gemanipuleerde soja is op weg naar uw keuken. Geraadpleegd 19 november 2013 op  http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3016720/2011/11/05/Gemanipuleerde-soja-is-op-weg-naar-uw-keuken.dhtml p://www.alpro.com/nl/faq 

Virtue, D. & Ross, J. (2012) Raw Food als levenskunst. Genees jezelf en de planeet met een verrukkelijke eco-keuken. Hilversum: Koppenhol uitgeverij B.V.